Unieke mensen
“Onze bewoners zijn één voor één unieke mensen met elk hun eigen karakter, verhaal en interesses. Ik wil dat het goed met ze gaat en dat ze die dingen kunnen doen die zij belangrijk vinden. Niet alle bewoners kunnen praten. Ze kunnen je niet vertellen of ze ergens plezier aan beleven. Het is aan mij om dit te ontdekken. Ik ken mijn cliënten door en door. Hierdoor kan ik aan subtiele houdingen zien of ze iets prettig vinden. Bijvoorbeeld aan hun gezichtsuitdrukking of houding. Hier speel ik op in en zo geef ik hen zo veel mogelijk dat plezier in hun leven”.
Iemands ogen en oren zijn
“Hetzelfde geldt voor het lichamelijke en emotioneel welzijn van mijn cliënten. Onze bewoners kunnen niet goed aangeven of zij bijvoorbeeld pijn, ongemak of verdriet ervaren. Daarom let ik goed op: ik ben hun oren en ogen. Extra bijzonder vind ik de omgang met bewoners met dementie. Zij herbeleven soms momenten uit hun jeugd en voelen dan emoties die zij niet goed kunnen uiten. Ik vind het uitdagend om erachter te komen hoe iemand zich dan voelt en wat er in hem of haar omgaat.”
Meegaan in alle momenten uit het leven
“Ik werk elke dag met dezelfde cliënten en heb een band met hen opgebouwd. Ik ben er voor ze tijdens alle momenten uit hun leven. Tijdens blijdschap, plezier en gezondheid. Maar ook tijdens verdriet, rouw of als het niet goed met iemand gaat. Mijn werk is niet van negen tot vijf. Als iemand mij wat langer nodig heeft, dan blijf ik. Daar denk ik niet eens over na.”
[Tekst gaat verder onder de foto]
